شبي از شبها تو به من گفتي كه شب باش: من كه شب بودم و شب هستم و شب خواهم بود به اميدي كه تو فانوسشب من باشي

سیاهی شب را در چشمانت به بند میکشم تا هربار که به تو مینگرم زیبایی نور ماه را تنها در چشمان تو ببینم

بيا با هم بشنيم كنج يه شب
بشينيم چند تا ستاره بشمريم
نشون شهر هميشه روشنو
به دلي كه غم نداره بسپريم
اگه ميخواييم واسه ي هم بمونيم
بيا تو عطر گلها لونه كنيم
بيا رو لباي غمگين وفا
صداي گريه رو وارونه كنيم


شبها که بی تو پلک غزل بسته می شود ، از لحظه های بی تو دلم خسته می شود ، باور نمی کند دل مغرور و ساکتم ، هر لحظه بیشتر به تو وابسته می شود .

انسانها به هر چی زیاد نگاه می کنند شبیه همان می شوند
و حتما تو شبهای زیادی به ماه نگاه کردی !

با تو از خاطره ها سرشارم. با تو تا آخر شب بیدارم . عشق من دست تو یعنی خورشید. گرمی دست تو را کم دارم . . .

هنوز ريشه زاييده در بهار مني به باغ عشق گل سرخ اعتبار مني شب و غروب و کف و باد و موج مي ميرند تو اي کرانه آرام ماندگار مني

به قلبم نشستی نگفتم چرا ، دلم را شکستی نگفتم چرا ، یکی خواب شبهای من را ربود ، چو دیدم تو هستی نگفتم چرا .

عشق لالایی بارون تو شباست / نم نم بارون پشت شیشه هاست / لحظه ی شبنم و برگ گل یاس / لحظه ی رهایی پرنده هاست / لحظه ی عزیز با تو بودنه / آخرین پناه موندن منه


شبي به دست من از شوق سيب دادي تو
نگو كه چشم و دلم را فريب دادي تو
تو آشناي دل خسته ام نبودي  حيف
و درد را به دل اين غريب دادي تو.


تو با آواز خود شب را شکستی / ولی من بی دریچه مانده ام باز
هوای پر زدن هایم کجا رفت ؟ /  ز یاران باز هم جا مانده ام باز . . .

عشق يعني:
چون خورشيد، تابيدن بر شب هاي دوست...؛
و چون برف، ذوب شدن بر غم هاي دوست

دلم همچو آسمان،پر از ابرهاي بارانيست،
اي کاش دلم امشب بگريد، شايد که بغض عشق در چشمانم بشکند....


اگر سهم من از اين همه ستاره فقط سوسوي غريبي است، غمي نيست. همين انتظار رسيدن شب برايم كافيست

بگذار خيال كنم "دوستم داري " و از اين خيال شبها تا سپيدي روز با ستاره ها باشم

در اين حريم شبانه ستم گرفته در اين شب خوف و خاكستر كه غم گرفته رفيق فروزان روشن رهايي من ستاره‌ها را صدا بزن دلم گرفته

در این شبهای سیاه ازغم ...سپیدی عشق تو را می جویم .. اما دریغ از این پندار خام ..که در سیاهی سپیدی می جویم

دیگران گر به وصال تو خوشند ، ما شب و روز به یک وعده ی دیدار تو خوشیم .


در اوج یقین اگر چه تردیدی هست
در هر قفسی کلید امیدی هست
چشمک زدن ستاره در شب، یعنی
توی چمدان ماه خورشیدی هست


شبی از سوز گفتم قلم را / بیا بنویس غم های دلم را
 قلم گفتا برو بیمار عاشق ، ندارم طاقت این بار غم را . . .


دل من ترانه دارد ، غم عاشقانه دارد / به هوای روی ماهت ، همه شب بهانه دارد . . .

مگر آفتابی برآید امشب که دل ما ببرد ! ور نه این ظلمت شب ، دل ما را به سیاهی سپرد

تو کار نداری شب و روز نداری خواب و خوراک نداری زندگی نداری یکسره تو قلب منی

نیمه شب صورتم را به خدا خواهم كرد
خواهش دیدار تو را خواهم كرد
تا جان دارم و درسینه نفس
به تو و عشق تو ای دوست وفا خواهم كرد

شبي از شت يك تنهايي غمناك باراني
ترا با لهجه ي گل هاي نيلوفر صدا كردم
براي با طراوت ماندن باغ قشنگ آرزو هايت دعا كردم

هر شب كه انتظار تو را مي برم به روز /شرمنده كه بدون تو نفس مي كشم هنوز

دردا ! دلم گرفته از روزگار امشب ، دیگر نمانده در دل صبر و قرار امشب ، آه ! آه ای آسمان ساکت ببین دیده ترم را ، دارم بسی شکایت از کردگار امشب .

به قلبم نشستی نگفتم چرا / دلم را شکستی نگفتم چرا
یکی خواب شب های من را ربود / چو دیدم تو هستی نگفتم چرا

شب مهتابی چه خوش است برای دیدن یار
اما چه کنم دیوار بلند است و نگاه ها بسیار . . .

چشمانم در آسمان به جستجوی آخرین ستاره ی شب است و میروم به اوج ، کنار او ، ستاره ای که در سپهر آرزو ، یگانه تقدیر من است .

** /-/ * *
  * /-/ * *
* * /-/ * *
شب شده، نردبون گذاشتم بری سر جات بخوابی ماه من.